Onder grote belangstelling vond dinsdag 3 maart het podiumgesprek over de vredesverklaring van Nijmegen plaats. Deze avond werd georganiseerd door vier organisaties, te weten: het Huis van Compassie, de Raad voor Levensbeschouwing en Religie Nijmegen, Vincent de Paul Center, Augustijns Centrum de Boskapel. De gespreksleider was Paul Oosterhoff.
Saïd Bouharrou vertegenwoordigde de moslimgemeenschap, Johan Dwarkasing de Hindoestanen, Toine van den Hoogen de Christenen en Rob Cassuto de Liberaal Joodse gemeenschap.
Paul Oosterhoff vroeg aan ieder drie belangrijke punten te noemen en zich op deze wijze voor te stellen. Saïd Bouharrou noemde eerlijkheid als belangrijk en hij zei dat hij interreligieus geïnteresseerd was. Johan Dwarkasing noemde morele vorming, een visie op mens en maatschappij als belangrijk. Het vak filosofie hoort erbij. Rob Cassuto vertelde dat hij geboren was in Indonesië, dat hij Christelijk opgevoed was en later op zoek was gegaan naar zijn Joodse roots. Hij was lid van de Liberaal Joodse gemeente Gelderland en hij wilde werken aan een vreedzame samenleving. Toine van den Hoogen wilde niet zozeer de nadruk leggen op de doctrines van de verschillende godsdiensten, maar vragen naar de spiritualiteit, de drive waaruit een religie leeft. Cassuto: In het Jodendom is er een gemiddelde belangstelling voor andere religies. Saïd: in de moslimgemeenschap is er niet bijzonder veel interesse in andere religies.
Cassuto: multiculturaliteit zou een thema moeten zijn bij de provinciale verkiezingen. Johan Dwarkasing wees op het belang van intercultureel onderwijs. Saïd Bouharrou zei dat de multiculturele samenleving een feit was. Dat er sprake was van islamofobie, dat excessen aangepakt moesten worden. Dat er meer gelijkheid tussen geloofsgemeenschappen moest komen. Iemand merkte op dat hoewel er geen sprake was van oorlog er toch een vredesverklaring was. Saïd Bouharrou zei dat voorkomen moet worden dat de onrust in de wereld d.m.v. de sociale media overslaat naar Nijmegen. Het is belangrijk om meer samen te werken om te voorkomen dat we verder uit elkaar drijven. Saïd wees op de spanning die er is in Den Haag. Cassuto: De vredesverklaring is een bevestiging van het feit dat het hier vrede is. In de Joodse gemeenschap zijn er signalen dat er mensen bang zijn n.a.v. gebeurtenissen in het Midden-Oosten. We doen ons best conflicten niet te importeren. Toine van den Hoogen merkt op dat Nijmegen een overwegend Katholieke stad is. Hoe bedrieglijk is de rust van Nijmegen ? De vredesverklaring is voor wat we nog niet hebben. Er moet gestreefd worden naar een betere kennis van elkaar en begrip.
De vredesverklaring was nog (niet) ondertekend door de Hindoestanen. Wat is de bijdrage van de Hindoestanen? Dwarkasing spreekt over Ahimsa. Hierbij is er sprake van verschillende niveaus. Dit concept kan op verschillende wijzen gerealiseerd worden: vegetariër zijn of vrij zijn van vooroordelen. Volgens Cassuto staat vrede, Sjalom centraal in het jodendom. Daar staat tegenover dat je je mag verdedigen door een rechtvaardige oorlog. In de ontmoeting met anderen wordt vrede geschapen. In de Synagoge in Dieren is interreligieus overleg, de ontmoeting heel belangrijk. In Amsterdam heeft de Liberaal Joodse gemeenschap in het kader van het project ,,Leer je buren kennen” contact met leerlingen van het R.O.C. dat naast hun Synagoge ligt. Voor Toine van den Hoogen is het bestrijden van vooroordelen (,,Da’s nou typisch protestants”) door elkaar te ontmoeten belangrijk. Dan begint het pas. To agree to disagree. Fundamentele gevoelens tot elkaar brengen. Saïd wil in de vredesverklaring niet te veel de nadruk leggen op religie. Er is meer dan religie dat je vormt. Paul Oosterhoff merkt op dat de vredesverklaring het werk van bobo’s is. Cassuto reageert hierop: Hoe bereiken wij de achterban? Door het organiseren van verdere ontmoetingen, mens tot mens contact. Tot slot heeft Johan Dwarkasing het over een vredesverklaring met jezelf. Dit was het einde van het podiumgesprek.
In deel 2 van de avond ging het publiek uiteen in een aantal subgroepen om een onderling gesprek te voeren. Op de vragen ,,Wat is uw persoonlijke voornemen om bij te dragen aan vrede ?” en ,,Welke ideeën en adviezen heeft u voor de organisaties die het Podiumgesprek organiseren ?” kwam het volgende naar voren:
Antwoorden op vraag 1:
- Met anderen in gesprek gaan, nieuwsgierig zijn en uit de comfortzone komen.
- Iedereen die je tegenkomt, waar dan ook, groeten.
- Ik woon sinds kort in een nieuwbouw, waar mensen elkaar willen leren kennen. Daar wil ik pogen deze dingen aan de orde te stellen.
- Zoektocht in vragen leren stellen, klopt het wat ik er over denk?
- De mens als gelijke ontmoeten, gewoon in de praktijk van alle dag, zonder meteen grote gesprekken te voeren. Daarna komt het veilige gevoel wel en kun je verder gaan.
Antwoorden op vraag 2:
- Het openstellen van elkaars vieringen en gebouwen.
- Meer van dit soort ontmoetingen tussen verschillende religieuze en niet-religieuze groepen.
- Na Moskeetour ruimere tour (elk jaar) met andere gemeenschappen.
- Samen dingen doen die nuttig zijn voor de stad, zoals een opruimactie. Dat je het samen doet is waar het om gaat.
- Interreligieuze vrouwen die elkaar ontmoeten, huiskamer interfaith groepen opzetten.