Op 13 februari was het de tweede vrijdag van de maand en dat betekende dat er weer een Open Mic avond was. De presentatie was weer in handen van Elsbeth. Robert zorgde voor de techniek en daarnaast vertaalde hij wat er gezegd werd in het Arabisch voor een aantal Syrische gezinnen die zich onder het publiek bevonden. Voor de pauze waren er vier optredens.
De avond begon met twee Syrische meisjes, Sara (8 jaar) en Hanna (6 jaar) die een liedje in het Turks zongen. Daarna zong Marah (5 jaar) in het Arabisch een liedje over een konijn. Opvallend was hoe vrij deze kinderen zich op het podium bewogen. Vervolgens betraden Ben en Helma het podium. Zij vormen samen het Genegenheidsduo. Ben speelde een octaafmandoline uit Schotland die gebruikelijk is in de Keltische folk. Helma speelde trekharmonica. Hun eerste lied was getiteld het Turkse koffiekannetje. Vervolgens speelden ze het van oorsprong Arabische, maar nu in het Frans gezongen liedje Aïsha waarvoor ze een enthousiast applaus kregen. Toen was het de beurt aan de multi-instrumentalist Niek Eldering die we kennen van vorige keren en die vergezeld was van Moniek een zangeres. Niek bespeelde de Japanse bamboefluit. De zangeres ging een dialoog aan met de bamboefluit wat leidde tot meditatieve muziek. Voor hun tweede bijdrage stapte Niek over op de bluepoint steelharp. Begeleid door Niek improviseerde Moniek. Ze begon met Indiaanse klanken om te eindigen met een jazzy geluid.
Voor de pauze was er een kinderoppas georganiseerd voor de Syrische kinderen. Na de pauze was er Salih, de Turkse zanger die we van vorige keren kennen. Salih zong Arabesk, Turkse blues, een muziekstijl waar, volgens hem, alles in zit. Op deze avond zong hij geen liederen van Ferdi Tayfur, waar hij een groot bewonderaar van is, maar van Ibrahim Tatlises. Weer bleek zijn grote gedrevenheid. Daarna zong de zangeres Marion, begeleid door Niek op de Bluepoint Steelharp een mantra uit het Tibetaanse boeddhisme, meditatief en melancholiek.
Hierna werden spontaan alle deelnemers op het podium uitgenodigd: “het gelegenheidsclubje”. Er was een improvisatie met Niek op mondharmonica, 3 vrouwenstemmen en 1 mannenstem. De laatste bijdrage was die Ben en Helma. Eerst een luisterliedje met Ben op gitaar en Helma op trekharmonica. Ben sloot de avond solo af met een in het Sloveens gezongen liedje. Tot slot kreeg iedere artiest een gerbera uitgereikt als dank voor ieders mooie bijdrage aan een bijzondere avond.